Terug in de backpackerswereld. Nanjing -> Beijing
Door: Michael
Blijf op de hoogte en volg michael
26 Maart 2014 | China, Peking
Ni hao allemaal,
Aangekomen in Beijing, nu eventjes wachten op een brit waarmee ik naar Tiamensquare en de forbidden city zou gaan dus tijd om weer eens een leuk opstel af te ronden. De komende dagen ga ik even de ‘must do’s in Beijing doen’, dus tiamensquare, forbidden city, great wall, olympic stadium en voor de rest sanlitun, tsingtao’s en wat van die ubercheape chinese vodka hahaha.
Maar goed, verder waar ik gebleven was. Ik schrijf nu overigens een groot deel van mn blogje op maandagavond, ging definitief dinsdag al naar beijing toe en zaterdagavond naar Sanya vliegen, heb mn vluchtconfirmation binnen. In Sanya of Beijing bepaal ik wel hoeveel nachten het daar worden, en of ik dus 1 danwel 2 laatste nachten in Shanghai ga besteden.
Maandag ben ik bijtijds de deur uitgegaan, op de planning stonden Zhonghua gate, het parkje bij het meer van xinxinhua en dan naar de scenic area van Purple mountain. Naar zhonghua gate lopen was te doen, maar t was wel gelijk het toeristengebied uit en in daily life nanjing, wat ik niet erg vond. Daily life china is wel te behappen maar tussen zoveel domestic tourists inlopen voelt gewoon te strange. Bij de gate aangekomen, een overblijfsel van de nanjing wall, waren wel weer een zooi domestic tourists maar niet te veel om me er te hard aan te storen. Quite nice though! Daarna snel door naar xinxinhua, voor het eerst deze trip kon ik eens zitten in een metro. Xinxinhua parkje leek mij leuk omdat je vanuit nanjing station uitkijkt over een meertje, waar xinxinhua park dus in gelegen was, en dan de skyline van Nanjing erachter hebt. Het was uiteindelijk gewoon een aangelegd setje eilandjes, mooi maar fake as hell natuurlijk. Meer iets voor nanjinggers, snel dan maar door de rest van het park door om naar Purple mountain te komen waar toch de wat meer historische landmarks waren.
Wrong!! Had ik al eerder gezegd dat het hier soms wel erg veel bouwput is? Yup, en zo ook het laatste stuk van het parkje, vanwege de youth olympics later dit jaar wordt de halve stad op de schop genomen, ze stampen even 5 extra metrolijnen uit de grond en de rest moet ook spik en span, dus ook de zo bedachte looproute. Restte mij niets anders dan langs de stadssnelweg ‘long pan lu’, oftewel long pokke road naar t begin van Purple mountain te komen. Durf overigens niet met zekerheid te zeggen dat pan ook pokke in het chinees is maar over lu ben ik zeker en long laat ik maar even onvertaald. Maar het was gewoon een autoweg naast me, alles in chinees (behalve longpokkelu), zonde van mn tijd..
Goed, even doorzetten was het dus voor mij, even doorbijten en dan het park in, maar na het doorbijten kwam ik bij een kruising waar het verkeer gewoon too much was, zeker als niet local en te voet. Dus besloot dan maar via de westzijde bij een ingang te komen maar daar waren ze heel druk bezig met een metrohalte aan het bouwen over best wel een lange strook, leek mij te erg dat de ingangen nu eventjes niet functioneerden, kreeg honger, en de eerste plek ingestormd waar ze wifi hadden. En mn vpn ff kon accessen, ook al was dat 2 minuten, toch even, heel even het echte internet.
En toen besefte ik me dat ik soms toch echt iets te veel de authentieke/cheap ass backpacker wil uithangen, te veel wil lopen; terwijl ik gewoon de makkelijke weg kan kiezen: stupid wiseguy michael, gewoon effe taxi pakken en longpokkelu laten voor wat het is, het was inmiddels kwart voor 3. Taxi aangehouden en me voor 2 euro aan het begin van t park laten afzetten, was achteraf gezien gewoon 1.5 uur lopen nog geweest dus erg blij met meneer de chauffeurchinees.
Op naar dr sun mat sao mausuleum, had op wiki plaatjes ervan gezien dus wilde daar graag heen, werd afgezet bij de parkeerplaats, en de dr sun mat su mcdonalds. Vervolgens het dr sun mat su bergpad genomen, tot ik bij de ingang van het dr sun mat su mausoleum kraampjes kwam. Na 300 meter kraampjes en steeds meer domestic tourists begon ik me wel eens af te vragen, wie was die dr sun mat su? En waarom komen er tijdens offseason op maandagmiddag zoveel chinezen naar toe,moeten ze niet in de fabriek staan en spulletjes voor ons maken? Oeps, beetje foute grap maar dat dacht ik wel even.
Mooi, maar relatief nieuw, is in 1930 gebouwd, en er waren echt busladingen chineze toeristen. T is een soort pretpark voor chinezen hier, erg gemaakt. In deze scenic area van Purple mountain waren nog wel wat meer landmarks en ondanks dat je voor 5 yuan een tourist bus kaartje kon kopen besloot ik nu wel ff nog naar eentje, misschien twee te lopen en het te laten voor wat het was. Dus naar Linggu park gelopen en toch wel blij dat gedaan te hebben, kennelijk was Linggu park niet zo heel interessant voor de domestic tribe of tourichinise people maar ik vond dat het juist wel; een memorial voor KIA soldaten uit de kwongmintan tijd van china tegen de jappen, het alledaagse leven in de kmt tijd, en er was ook nog een bhoedistische tempel. Nou ok wat betreft t laatste, denk dat ik die nu wel gezien heb zo. En bovenal, t was er uitgestorven, echt maar een handjevol toeristen, de rust was juist even heerlijk! Besloot toen definitief dat Hangzhou van de lijst mocht, is ook gewoon een chinese chinese city, west lake zal ongetwijfeld mooi zijn maar nog een paar absolute must-do’s in Beijing, dan een paar dagen de zon in en dan shanghai shopping spree.
Nanjing is gewoon echt een stapje dieper china in, nog wel east coast maar zeker ‘off the regular tourist trail’, dat is mooi omdat je aan de ene kant geen scammers hebt, aan de andere kant is er bijvoorbeeld nergens cola zero of cola light te krijgen! Reguliere cola en sprite kennen ze hier nog wel maar iets simpels als suikervrije frisdrank? Nope, vergeet t maar. Iets anders simpels, nergens een family mart, 7-eleven of soort gelijk te vinden. T is hier dan wel gelukkig allemaal ook in het engels aangegeven, dus echt problemen ondervind ik niet en de stad is behoorlijk modern en goed onderhouden. En echt overal mcdonalds en kfc, dat dan weer wel.
Terug naar hostel, via english menu uitmuntende chili chicken gedaan, en wat gekletst met mn chineesjes hier. ’s Avonds was ik overigens erg blij te constateren dat ik de enige overgebleven in mn bunkroom was, althans dat dacht ik. Was bijna te mooi om waar te zijn, zo rond 11en kwam er een of andere half bejaarde canadees het hostel binnen, en die moest uitgerekend mijn roommate zijn, terwijl ik me er al bijna op had verheugd met al mn apparaten in alle chargers te kunnen slapen. Echt het allerlaatste waar ik zin in had, had wel wat lopen klagen tegen de chineesjes hier dat dit toch wat eenzaam was, de enige westerse in een straal van 10km maar zo’n leuterende vent van over de 50 in mn room, dat was dan ook weer t uiterste: met hostelbuddies bedoel ik natuurlijk wel bier slammende jongvolwassenen. Echt geen zin in dat geleuter dus wild things opgezet, oordopjes ingedaan en in slaap gevallen met denise richards en neve campbell.
De volgende dag had ik nog maar 2 dingen in gedachten: naar de nanjing massacre memorial en uitchecken – naar beijing. Ik wilde sowieso naar de nanjing massacre memorial, officiele naam “nanjing memorial of massacre by japanese invaders” dacht ik, had deze eigenlijk maandag al willen doen maar toen was ‘ie gesloten. WO2 geschiedenis zegt mij toch wat meer dan Ming, Qing of andere Ping-dynasty geschiedenis, en had mezelf voor me kop geslagen als ik dit gemist had terwijl ik toch in Nanjing was. De avond ervoor had ik overigens met een paar chinezen, waarvan 1 engels kon afgesproken erheen te gaan, en daar was ik uiteindelijk heel blij om.
Was wel indrukwekkend, wist natuurlijk al wel dat de japanners er behoorlijk huisgehouden hadden in WO2 maar als je de rauwe getallen (300.000 levens in 6 weken, elke 12 seconden 1) en de verhalen leest in het museum ernaast, dan krijg je toch wel meer inzicht in waarom als er weer eens een dispuut is om een paar fluteilandjes de hele zooi hier staat te demonstreren. Ben dan welliswaar niet in auswitz geweest maar durf wel te zeggen dat het verhaal van Nanjing ook aardig schokkend kan zijn. Verdieping 1 stond helemaal in het teken van de aanloop en de massacre zelf, en daar geloofde ik ook alles van, is ook internationaal vastgesteld. Op verdieping 2 ging het meer over china in wo2, en dat vond ik een tikje ‘gekleurd’, werd klein beetje gedaan alsof china voorop ging in de strijd (volgens mij werden ze aardig overlopen, maar had Japan op een gegeven moment te veel fronten) en met geen woord werd er ook maar iets over Hiroshima/Nagasaki gezegd. Maar goed, hun geschiedsschrijving denk ik dan maar. Zal vast ooit ook nog wel eens in Hiroshima of Nagasaki komen. Alhoewel ik deze trip een stuk minder triggerhappy met mn foon ben om foto’s te maken heb ik hier wel aardig geklikt, komen over 1.5 week als ik een echte vpn-vrije facebookverbinding heb wel daaro.
En? Geen domestic tourists, natuurlijk wel veel chinezen waarvan ongetwijfeld ook velen tourist, maar even niet die aflatende stroom met groepjes chinezen met zo’n roeptoeterchinees (met of zonder toetertje) met vlaggetje (altijd maar weer die vlaggetjes) die dan in het chinees iets loopt te roeptoeteren naar de groep voor hem. En daar dan tering veel groepjes van, dat is dat domestic tourism. Gewoon, stilte, rust, even op je in laten zinken, proberen te begrijpen wat je leest wat er nou allemaal gebeurd is.
En toen uitchecken, naar nanjing zuid, ent verhaal kennen jullie inmiddels al wel, lange rijen, lang wachten, de eerst 2 directen waren uitverkocht, en dan de bullet train in, in 4 uur naar Beijing.
Ik had op nanjing south weer eens een poging gedaan om te pinnen omdat ik nog maar 250 dooie mao’s had maar ik had weer drama met mn bankpas, ‘contact card issuer’. 1000 km verderop aangekomen in beijing nog maar een poging gedaan en wederom kreeg ik een ‘do not honor’ in mn gezicht. Please, chinese ATMs, honor my debit card, please. Dus de mastercard maar uit mn backpack gevist, en deze zorgde wel voor een vers stapeltje rooie dooie mao’s, genoeg voor de komende dagen. Ga morgen denk ik maar even een bank opzoeken waarvan ik weet dat ik mn pas kan laten honoren, een filiaal van de icbc, die werkte in shanghai. Metro naar hostel gepakt, ingechecked, happie gedaan bij de chinees om de hoek en vervolgens veel alcoholische lol gehad met een leuk zooitje europeanen. En mn eerste nederlander tegengekomen op mn china trip. Glad to be in beijing!!!! En weer een werkende fatsoenlijke wifi, dus weer VPN.
Goed, mooi lang verhaal zo geworden, leuk voor mn lezers maar voor mij was het eventjes twee dagen wat eenzaamheid ’s avonds beetje laptoppen met crapwifi hahaha.
Aangekomen in Beijing, nu eventjes wachten op een brit waarmee ik naar Tiamensquare en de forbidden city zou gaan dus tijd om weer eens een leuk opstel af te ronden. De komende dagen ga ik even de ‘must do’s in Beijing doen’, dus tiamensquare, forbidden city, great wall, olympic stadium en voor de rest sanlitun, tsingtao’s en wat van die ubercheape chinese vodka hahaha.
Maar goed, verder waar ik gebleven was. Ik schrijf nu overigens een groot deel van mn blogje op maandagavond, ging definitief dinsdag al naar beijing toe en zaterdagavond naar Sanya vliegen, heb mn vluchtconfirmation binnen. In Sanya of Beijing bepaal ik wel hoeveel nachten het daar worden, en of ik dus 1 danwel 2 laatste nachten in Shanghai ga besteden.
Maandag ben ik bijtijds de deur uitgegaan, op de planning stonden Zhonghua gate, het parkje bij het meer van xinxinhua en dan naar de scenic area van Purple mountain. Naar zhonghua gate lopen was te doen, maar t was wel gelijk het toeristengebied uit en in daily life nanjing, wat ik niet erg vond. Daily life china is wel te behappen maar tussen zoveel domestic tourists inlopen voelt gewoon te strange. Bij de gate aangekomen, een overblijfsel van de nanjing wall, waren wel weer een zooi domestic tourists maar niet te veel om me er te hard aan te storen. Quite nice though! Daarna snel door naar xinxinhua, voor het eerst deze trip kon ik eens zitten in een metro. Xinxinhua parkje leek mij leuk omdat je vanuit nanjing station uitkijkt over een meertje, waar xinxinhua park dus in gelegen was, en dan de skyline van Nanjing erachter hebt. Het was uiteindelijk gewoon een aangelegd setje eilandjes, mooi maar fake as hell natuurlijk. Meer iets voor nanjinggers, snel dan maar door de rest van het park door om naar Purple mountain te komen waar toch de wat meer historische landmarks waren.
Wrong!! Had ik al eerder gezegd dat het hier soms wel erg veel bouwput is? Yup, en zo ook het laatste stuk van het parkje, vanwege de youth olympics later dit jaar wordt de halve stad op de schop genomen, ze stampen even 5 extra metrolijnen uit de grond en de rest moet ook spik en span, dus ook de zo bedachte looproute. Restte mij niets anders dan langs de stadssnelweg ‘long pan lu’, oftewel long pokke road naar t begin van Purple mountain te komen. Durf overigens niet met zekerheid te zeggen dat pan ook pokke in het chinees is maar over lu ben ik zeker en long laat ik maar even onvertaald. Maar het was gewoon een autoweg naast me, alles in chinees (behalve longpokkelu), zonde van mn tijd..
Goed, even doorzetten was het dus voor mij, even doorbijten en dan het park in, maar na het doorbijten kwam ik bij een kruising waar het verkeer gewoon too much was, zeker als niet local en te voet. Dus besloot dan maar via de westzijde bij een ingang te komen maar daar waren ze heel druk bezig met een metrohalte aan het bouwen over best wel een lange strook, leek mij te erg dat de ingangen nu eventjes niet functioneerden, kreeg honger, en de eerste plek ingestormd waar ze wifi hadden. En mn vpn ff kon accessen, ook al was dat 2 minuten, toch even, heel even het echte internet.
En toen besefte ik me dat ik soms toch echt iets te veel de authentieke/cheap ass backpacker wil uithangen, te veel wil lopen; terwijl ik gewoon de makkelijke weg kan kiezen: stupid wiseguy michael, gewoon effe taxi pakken en longpokkelu laten voor wat het is, het was inmiddels kwart voor 3. Taxi aangehouden en me voor 2 euro aan het begin van t park laten afzetten, was achteraf gezien gewoon 1.5 uur lopen nog geweest dus erg blij met meneer de chauffeurchinees.
Op naar dr sun mat sao mausuleum, had op wiki plaatjes ervan gezien dus wilde daar graag heen, werd afgezet bij de parkeerplaats, en de dr sun mat su mcdonalds. Vervolgens het dr sun mat su bergpad genomen, tot ik bij de ingang van het dr sun mat su mausoleum kraampjes kwam. Na 300 meter kraampjes en steeds meer domestic tourists begon ik me wel eens af te vragen, wie was die dr sun mat su? En waarom komen er tijdens offseason op maandagmiddag zoveel chinezen naar toe,moeten ze niet in de fabriek staan en spulletjes voor ons maken? Oeps, beetje foute grap maar dat dacht ik wel even.
Mooi, maar relatief nieuw, is in 1930 gebouwd, en er waren echt busladingen chineze toeristen. T is een soort pretpark voor chinezen hier, erg gemaakt. In deze scenic area van Purple mountain waren nog wel wat meer landmarks en ondanks dat je voor 5 yuan een tourist bus kaartje kon kopen besloot ik nu wel ff nog naar eentje, misschien twee te lopen en het te laten voor wat het was. Dus naar Linggu park gelopen en toch wel blij dat gedaan te hebben, kennelijk was Linggu park niet zo heel interessant voor de domestic tribe of tourichinise people maar ik vond dat het juist wel; een memorial voor KIA soldaten uit de kwongmintan tijd van china tegen de jappen, het alledaagse leven in de kmt tijd, en er was ook nog een bhoedistische tempel. Nou ok wat betreft t laatste, denk dat ik die nu wel gezien heb zo. En bovenal, t was er uitgestorven, echt maar een handjevol toeristen, de rust was juist even heerlijk! Besloot toen definitief dat Hangzhou van de lijst mocht, is ook gewoon een chinese chinese city, west lake zal ongetwijfeld mooi zijn maar nog een paar absolute must-do’s in Beijing, dan een paar dagen de zon in en dan shanghai shopping spree.
Nanjing is gewoon echt een stapje dieper china in, nog wel east coast maar zeker ‘off the regular tourist trail’, dat is mooi omdat je aan de ene kant geen scammers hebt, aan de andere kant is er bijvoorbeeld nergens cola zero of cola light te krijgen! Reguliere cola en sprite kennen ze hier nog wel maar iets simpels als suikervrije frisdrank? Nope, vergeet t maar. Iets anders simpels, nergens een family mart, 7-eleven of soort gelijk te vinden. T is hier dan wel gelukkig allemaal ook in het engels aangegeven, dus echt problemen ondervind ik niet en de stad is behoorlijk modern en goed onderhouden. En echt overal mcdonalds en kfc, dat dan weer wel.
Terug naar hostel, via english menu uitmuntende chili chicken gedaan, en wat gekletst met mn chineesjes hier. ’s Avonds was ik overigens erg blij te constateren dat ik de enige overgebleven in mn bunkroom was, althans dat dacht ik. Was bijna te mooi om waar te zijn, zo rond 11en kwam er een of andere half bejaarde canadees het hostel binnen, en die moest uitgerekend mijn roommate zijn, terwijl ik me er al bijna op had verheugd met al mn apparaten in alle chargers te kunnen slapen. Echt het allerlaatste waar ik zin in had, had wel wat lopen klagen tegen de chineesjes hier dat dit toch wat eenzaam was, de enige westerse in een straal van 10km maar zo’n leuterende vent van over de 50 in mn room, dat was dan ook weer t uiterste: met hostelbuddies bedoel ik natuurlijk wel bier slammende jongvolwassenen. Echt geen zin in dat geleuter dus wild things opgezet, oordopjes ingedaan en in slaap gevallen met denise richards en neve campbell.
De volgende dag had ik nog maar 2 dingen in gedachten: naar de nanjing massacre memorial en uitchecken – naar beijing. Ik wilde sowieso naar de nanjing massacre memorial, officiele naam “nanjing memorial of massacre by japanese invaders” dacht ik, had deze eigenlijk maandag al willen doen maar toen was ‘ie gesloten. WO2 geschiedenis zegt mij toch wat meer dan Ming, Qing of andere Ping-dynasty geschiedenis, en had mezelf voor me kop geslagen als ik dit gemist had terwijl ik toch in Nanjing was. De avond ervoor had ik overigens met een paar chinezen, waarvan 1 engels kon afgesproken erheen te gaan, en daar was ik uiteindelijk heel blij om.
Was wel indrukwekkend, wist natuurlijk al wel dat de japanners er behoorlijk huisgehouden hadden in WO2 maar als je de rauwe getallen (300.000 levens in 6 weken, elke 12 seconden 1) en de verhalen leest in het museum ernaast, dan krijg je toch wel meer inzicht in waarom als er weer eens een dispuut is om een paar fluteilandjes de hele zooi hier staat te demonstreren. Ben dan welliswaar niet in auswitz geweest maar durf wel te zeggen dat het verhaal van Nanjing ook aardig schokkend kan zijn. Verdieping 1 stond helemaal in het teken van de aanloop en de massacre zelf, en daar geloofde ik ook alles van, is ook internationaal vastgesteld. Op verdieping 2 ging het meer over china in wo2, en dat vond ik een tikje ‘gekleurd’, werd klein beetje gedaan alsof china voorop ging in de strijd (volgens mij werden ze aardig overlopen, maar had Japan op een gegeven moment te veel fronten) en met geen woord werd er ook maar iets over Hiroshima/Nagasaki gezegd. Maar goed, hun geschiedsschrijving denk ik dan maar. Zal vast ooit ook nog wel eens in Hiroshima of Nagasaki komen. Alhoewel ik deze trip een stuk minder triggerhappy met mn foon ben om foto’s te maken heb ik hier wel aardig geklikt, komen over 1.5 week als ik een echte vpn-vrije facebookverbinding heb wel daaro.
En? Geen domestic tourists, natuurlijk wel veel chinezen waarvan ongetwijfeld ook velen tourist, maar even niet die aflatende stroom met groepjes chinezen met zo’n roeptoeterchinees (met of zonder toetertje) met vlaggetje (altijd maar weer die vlaggetjes) die dan in het chinees iets loopt te roeptoeteren naar de groep voor hem. En daar dan tering veel groepjes van, dat is dat domestic tourism. Gewoon, stilte, rust, even op je in laten zinken, proberen te begrijpen wat je leest wat er nou allemaal gebeurd is.
En toen uitchecken, naar nanjing zuid, ent verhaal kennen jullie inmiddels al wel, lange rijen, lang wachten, de eerst 2 directen waren uitverkocht, en dan de bullet train in, in 4 uur naar Beijing.
Ik had op nanjing south weer eens een poging gedaan om te pinnen omdat ik nog maar 250 dooie mao’s had maar ik had weer drama met mn bankpas, ‘contact card issuer’. 1000 km verderop aangekomen in beijing nog maar een poging gedaan en wederom kreeg ik een ‘do not honor’ in mn gezicht. Please, chinese ATMs, honor my debit card, please. Dus de mastercard maar uit mn backpack gevist, en deze zorgde wel voor een vers stapeltje rooie dooie mao’s, genoeg voor de komende dagen. Ga morgen denk ik maar even een bank opzoeken waarvan ik weet dat ik mn pas kan laten honoren, een filiaal van de icbc, die werkte in shanghai. Metro naar hostel gepakt, ingechecked, happie gedaan bij de chinees om de hoek en vervolgens veel alcoholische lol gehad met een leuk zooitje europeanen. En mn eerste nederlander tegengekomen op mn china trip. Glad to be in beijing!!!! En weer een werkende fatsoenlijke wifi, dus weer VPN.
Goed, mooi lang verhaal zo geworden, leuk voor mn lezers maar voor mij was het eventjes twee dagen wat eenzaamheid ’s avonds beetje laptoppen met crapwifi hahaha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
