Reisverslag mede mogelijk gemaakt door Mastercard
Blijf op de hoogte en volg michael
21 Maart 2014 | China, Sjanghai
Ni hao allemaal!
Zo, dit is shanghai, echt een aparte stad! Natuurlijk weer eindeloos contrast tussen hypermodern en aziatische dampen je neus in, net zoals seoul en HK, maar dat maakt het rondlopen hier in dit continent ook zo leuk. Ja, ik ben weer eens bezig met twee weekjes een beetje rare metro’s instappen, mij tussen de duizenden aziaten wurmen en de nodige scams ontwijken.
Dinsdag was het dan zover, toen ik half 9 mn huis afsloot kon het feest beginnen, nahja eerst nog even een dagje werken. Toen direct naar Schiphol door, eventjes een uurtje laptoppen, nog ff 3 peuken wegstomen en boarden maar. Ik zat op tijd op mn plek maar mijn vliegtuig ging maar niet weg, er was nog iets met administratieve problemen ofzo, uiteindelijk vertrokken we 40 minuten later dan geplanned, en was ik inmiddels aardig hongerig. Er kwam een chinees naast me zitten met zn 1.5 jaar oude zoontje, echt de meest uberschattige iniminichinees die ik gezien had. Kereltje wilde ook de hele tijd aandacht van me, dus gezellig met hem ook de nodige spelletjes op mn foon gespeeld. En.. ik heb voor het eerst geslapen in het vliegtuig, welliswaar door best wel veel wijntjes te vragen maar eindelijk voor het eerst op een intercontinentale vlucht 4 uurtjes rust kunnen pakken! Kwam dus een stuk beter op pudong aan dan ik deed toen ik op incheon en hkg aankwam.
Naar customs toe, chinees moest wel 3 keer kijken naar mn paspoortfoto en mijn hoofd, maar deze was goedgekeurd dus ik was binnen. CHINA! Eindelijk was ik dus echt in het echte mainland china. Bagpack afgewacht, eerst eventjes naar buiten om 12 uur nicotineloze tijd te killen met een dubbelpeuk en toen weer naar binnen, tijd om te pinnen.
Wat was dat een absoluut drama zeg, bij de eerste machine zei t apparaat ‘do not honor’ tweede en derde timeden out, terug naar de tweede zei t apparaat ‘you have reached your limit’: nou zekersteweten van niet, en ik had toch echt mn rabopas aangezet voor dit continent deze dagen.. Ik dacht dat ik gek werd, gelukkig heb ik ook nog een ander plastic kaartje bij me waar ik ook nog geld mee zou kunnen opnemen, ook t eerste apparaat wilde deze niet ‘honoren’, bij de tweede pinmachine begon ie opeens gelukkig te ratelen en werd ik blij toen er 2500 yuan (ong 300 E) uit kwam zetten. Pfew close call , dank u mastercard, ook nu geleerd dat ik voortaan altijd iets aan eurocash meeneem, in ieder geval genoeg voor de eerste metro en eerste nacht hostel. Had er niet aan moeten denken als mastercard ook nog op alle drie de geldapparaten niet gewerkt had, dan had ik daar lekker gestaan met 50 eurocent, had ik voor 2.29 Euro per minuut waarschijnlijk mn werk of mn ouders mogen wakkerbellen voor een western union verzoekje. Maar goed, dat gebeurde dus niet, ik had mn eerste batch cash – wel met dikke provisiekosten er straks bovenop en kon naar People’s Square.
Maglev gepakt, metro daarna en toen leerde ik gelijk wat over china, elke keer als je het metroperron in wilt moet je tas door een xray scanner heen, staan dan van die schattige chineesjs te checken of je geen nucleare middelen meeneemt of zoiets. Hostel snel gevonden, ingechecked en even wat wezen eten bij de chinees om de hoek. Ga geloof ik de komende weken een hoop eten bij de chinees hahahaha. Ondertussen de directe omgeving eventjes een beetje verkend, echt wel een aparte plek hoor – vlak bij people’s square, een aantal showrooms van ferrari, maserati en andere dure italiaanse scheurmonsters.
’S Avonds heel erg gezellig heel veel hostelbar biertjes gedronken, tsintao’s gingen er goed in. Mede hostellers wilden echter niet de deur uit en had er zelf ook wel vrede mee, toch nog ff bijkomen van de lange vlucht. Ben er inmiddels wel over uit dat het niet het meest leuke deel van de reis is, dat vliegen, maar t hoort erbij en de 9000 km zijn niet zo snel eventjes af te leggen op de fiets.
Donderdag lekker bijtijds de deur uit, tijd om deze ‘concrete urban jungle’ te gaan verkennen. Van te voren was ik gewaarschuwd voor de notorieuze ‘tea house’ scam, en de nodige andere scams en ja hoor, als blonde lone traveller hebben die grappemakerchinezen dat eindeloos bij mij geprobeerd toen ik van mn hostel naar the bund liep. Maar goed, ik ben inmiddels geen onervaren azie-reiziger dus allemaal afgewimpeld. Eerst naar the bund geweest voor het uitzicht op de skyline van pudong, ja ik was er eindelijk echt. Natuurlijk had ik de skyline al wel op foto’s gezien maar t was toch wel weer even super dat ik echt op mn bestemming was en de pearl oriental tower, dat jetsons-achtige torentje live zag. Ik wilde daar natuurlijk ook in, dus gekeken hoe ik bij de overkant kon komen. Optie 1 was een speciale tunnel voor toeristen a 40 yuan, optie 2 was de ferry voor 2 yuan. De laatste dus maar gedaan, naar de toren gelopen waar ik toch wel van de prijs schrok; 160 yuan om naar het middelste uitkijkplatform te komen. Oftewel een eurootje of 20, damn… Bovendien was het ook nog eens een beetje foggy dus dat leek me echt zonde. Terug dan maar, en richting de french consession, waar ik gewoon even lekker een uurtje rondgedwaald heb, gewoon weer even de ervaring van in een ander deel van de wereld te zijn, super. Het is wat lastig te beschrijven, die heerlijke shock van de eerste dag op reis. Daarna heel ff bijkomen in t hostel, en naar de old town van shanghai gegaan. Yu gardens bekeken, waren echt mooi en ook heerlijk, die rust middenin de gekte van de stad.
’s Avonds was het dan tijd om eens te gaan stappen, had wat gasten uit allerlei landen van europa ontmoet, we gingen eerst naar een andere hostelbar, en daarna naar een chinese club waar ze onbeperkt drinken hadden voor 100 yuan. Awesome! Laat ik het er maar op houden dat ik half 11 wakker werd, met alles nog bij me.
Vandaag was het tijd voor een daytripje, en wel naar Suzhou. Shanghai is awesome, maar heeft niet zoveel historie, en echte landmarks dus had vooraf al wel bedacht dat het daytripjes in de buurt zouden gaan worden en nu leek Suzhou me wel wat. Maar eerst even een poging doen of de lokale flappentap nu wel mn pas wilde ‘honoren’, wat gelukkig meteen bij de eerste lukte.Dus hop, naar t treinstation. Daar heb ik kennis mogen maken met treinen op zn chinees; je kunt als buitenlander geen kaartje bij een machine halen, dat moet bij een (cash)loket.. waar een gigantische rij voor staat, tering wat zijn hier veel chinezen zeg. Vervolgens willen ze dan je paspoort ook nog even zien, een kaartje is hier op ID, en dan mag je het station in, waar je wederom je tas door de scanner mag halen en ook nog even gefouilleerd wordt – niet zo streng als op een vliegveld maar goed, om de trein te pakken in china ben je dus wel ff bezig, last minute naar binnen sprinten en gewoon gaan zitten gebeurt hier niet. . Bovendien boek je ook specifiek een stoel in een coupe – dat hadden ze in korea ook overigens, en moet je een boarding ruimte in. Zo’n chinees treinstation is daarom ook echt idioot groot in vergelijking met ns-opstaphokjes. En alhoewel Suzhou maar 25 minuten ver is, dus zo’n 70 km met de bullet train, was ik door al dat wachten pas half 2 in Suzhou. Daar kon ik geen fietsverhuur vinden dus besloot maar te lopen naar de landmarks, 3 heb ik er in totaal kunnen doen, de north temple pagoda, de humble ambassador garden en de lion grove guarden, en toen ik bij nummer 4 aankwam sloot deze net, Suzhou is misschien ook net wat te groot om in een dagje te doen, maargoed. Mn poten deden na al dat geloop inmiddels zo’n pijn dat ik echt geen zin meer had terug te lopen en waar ik eerst alle taxi’s fietstaxi’s en e-taxi’s had afgeslagen heb ik nu maar een chinees voor me laten fietsen na afdingen. Zie voor de terugreis hetzelfde verhaal als de heenreis, iets met lange rij enzo.
Zo, asia part 3 is eindelijk echt helemaal los, heb nog wel veel meer meegemaakt aan indrukken, impressies, herkenningen maar dat past gewoon echt niet meer, zit nu al op twee pagina’s. Dus ik ga nu maar weer hostel-shintao-biertjes drinken met wat mensen. Morgen ga ik eerst een poging doen hele speciale alleen in shanghai te krijgen armbandjes te scoren voor wat hardstylevriendinnen van me, ga de instructie die ik gekregen heb maar eens doornemen strax, en dan nog een klein daytripje naar een dorpje wat wel per metro vanuit hier te bereiken is.
Zo, dit is shanghai, echt een aparte stad! Natuurlijk weer eindeloos contrast tussen hypermodern en aziatische dampen je neus in, net zoals seoul en HK, maar dat maakt het rondlopen hier in dit continent ook zo leuk. Ja, ik ben weer eens bezig met twee weekjes een beetje rare metro’s instappen, mij tussen de duizenden aziaten wurmen en de nodige scams ontwijken.
Dinsdag was het dan zover, toen ik half 9 mn huis afsloot kon het feest beginnen, nahja eerst nog even een dagje werken. Toen direct naar Schiphol door, eventjes een uurtje laptoppen, nog ff 3 peuken wegstomen en boarden maar. Ik zat op tijd op mn plek maar mijn vliegtuig ging maar niet weg, er was nog iets met administratieve problemen ofzo, uiteindelijk vertrokken we 40 minuten later dan geplanned, en was ik inmiddels aardig hongerig. Er kwam een chinees naast me zitten met zn 1.5 jaar oude zoontje, echt de meest uberschattige iniminichinees die ik gezien had. Kereltje wilde ook de hele tijd aandacht van me, dus gezellig met hem ook de nodige spelletjes op mn foon gespeeld. En.. ik heb voor het eerst geslapen in het vliegtuig, welliswaar door best wel veel wijntjes te vragen maar eindelijk voor het eerst op een intercontinentale vlucht 4 uurtjes rust kunnen pakken! Kwam dus een stuk beter op pudong aan dan ik deed toen ik op incheon en hkg aankwam.
Naar customs toe, chinees moest wel 3 keer kijken naar mn paspoortfoto en mijn hoofd, maar deze was goedgekeurd dus ik was binnen. CHINA! Eindelijk was ik dus echt in het echte mainland china. Bagpack afgewacht, eerst eventjes naar buiten om 12 uur nicotineloze tijd te killen met een dubbelpeuk en toen weer naar binnen, tijd om te pinnen.
Wat was dat een absoluut drama zeg, bij de eerste machine zei t apparaat ‘do not honor’ tweede en derde timeden out, terug naar de tweede zei t apparaat ‘you have reached your limit’: nou zekersteweten van niet, en ik had toch echt mn rabopas aangezet voor dit continent deze dagen.. Ik dacht dat ik gek werd, gelukkig heb ik ook nog een ander plastic kaartje bij me waar ik ook nog geld mee zou kunnen opnemen, ook t eerste apparaat wilde deze niet ‘honoren’, bij de tweede pinmachine begon ie opeens gelukkig te ratelen en werd ik blij toen er 2500 yuan (ong 300 E) uit kwam zetten. Pfew close call , dank u mastercard, ook nu geleerd dat ik voortaan altijd iets aan eurocash meeneem, in ieder geval genoeg voor de eerste metro en eerste nacht hostel. Had er niet aan moeten denken als mastercard ook nog op alle drie de geldapparaten niet gewerkt had, dan had ik daar lekker gestaan met 50 eurocent, had ik voor 2.29 Euro per minuut waarschijnlijk mn werk of mn ouders mogen wakkerbellen voor een western union verzoekje. Maar goed, dat gebeurde dus niet, ik had mn eerste batch cash – wel met dikke provisiekosten er straks bovenop en kon naar People’s Square.
Maglev gepakt, metro daarna en toen leerde ik gelijk wat over china, elke keer als je het metroperron in wilt moet je tas door een xray scanner heen, staan dan van die schattige chineesjs te checken of je geen nucleare middelen meeneemt of zoiets. Hostel snel gevonden, ingechecked en even wat wezen eten bij de chinees om de hoek. Ga geloof ik de komende weken een hoop eten bij de chinees hahahaha. Ondertussen de directe omgeving eventjes een beetje verkend, echt wel een aparte plek hoor – vlak bij people’s square, een aantal showrooms van ferrari, maserati en andere dure italiaanse scheurmonsters.
’S Avonds heel erg gezellig heel veel hostelbar biertjes gedronken, tsintao’s gingen er goed in. Mede hostellers wilden echter niet de deur uit en had er zelf ook wel vrede mee, toch nog ff bijkomen van de lange vlucht. Ben er inmiddels wel over uit dat het niet het meest leuke deel van de reis is, dat vliegen, maar t hoort erbij en de 9000 km zijn niet zo snel eventjes af te leggen op de fiets.
Donderdag lekker bijtijds de deur uit, tijd om deze ‘concrete urban jungle’ te gaan verkennen. Van te voren was ik gewaarschuwd voor de notorieuze ‘tea house’ scam, en de nodige andere scams en ja hoor, als blonde lone traveller hebben die grappemakerchinezen dat eindeloos bij mij geprobeerd toen ik van mn hostel naar the bund liep. Maar goed, ik ben inmiddels geen onervaren azie-reiziger dus allemaal afgewimpeld. Eerst naar the bund geweest voor het uitzicht op de skyline van pudong, ja ik was er eindelijk echt. Natuurlijk had ik de skyline al wel op foto’s gezien maar t was toch wel weer even super dat ik echt op mn bestemming was en de pearl oriental tower, dat jetsons-achtige torentje live zag. Ik wilde daar natuurlijk ook in, dus gekeken hoe ik bij de overkant kon komen. Optie 1 was een speciale tunnel voor toeristen a 40 yuan, optie 2 was de ferry voor 2 yuan. De laatste dus maar gedaan, naar de toren gelopen waar ik toch wel van de prijs schrok; 160 yuan om naar het middelste uitkijkplatform te komen. Oftewel een eurootje of 20, damn… Bovendien was het ook nog eens een beetje foggy dus dat leek me echt zonde. Terug dan maar, en richting de french consession, waar ik gewoon even lekker een uurtje rondgedwaald heb, gewoon weer even de ervaring van in een ander deel van de wereld te zijn, super. Het is wat lastig te beschrijven, die heerlijke shock van de eerste dag op reis. Daarna heel ff bijkomen in t hostel, en naar de old town van shanghai gegaan. Yu gardens bekeken, waren echt mooi en ook heerlijk, die rust middenin de gekte van de stad.
’s Avonds was het dan tijd om eens te gaan stappen, had wat gasten uit allerlei landen van europa ontmoet, we gingen eerst naar een andere hostelbar, en daarna naar een chinese club waar ze onbeperkt drinken hadden voor 100 yuan. Awesome! Laat ik het er maar op houden dat ik half 11 wakker werd, met alles nog bij me.
Vandaag was het tijd voor een daytripje, en wel naar Suzhou. Shanghai is awesome, maar heeft niet zoveel historie, en echte landmarks dus had vooraf al wel bedacht dat het daytripjes in de buurt zouden gaan worden en nu leek Suzhou me wel wat. Maar eerst even een poging doen of de lokale flappentap nu wel mn pas wilde ‘honoren’, wat gelukkig meteen bij de eerste lukte.Dus hop, naar t treinstation. Daar heb ik kennis mogen maken met treinen op zn chinees; je kunt als buitenlander geen kaartje bij een machine halen, dat moet bij een (cash)loket.. waar een gigantische rij voor staat, tering wat zijn hier veel chinezen zeg. Vervolgens willen ze dan je paspoort ook nog even zien, een kaartje is hier op ID, en dan mag je het station in, waar je wederom je tas door de scanner mag halen en ook nog even gefouilleerd wordt – niet zo streng als op een vliegveld maar goed, om de trein te pakken in china ben je dus wel ff bezig, last minute naar binnen sprinten en gewoon gaan zitten gebeurt hier niet. . Bovendien boek je ook specifiek een stoel in een coupe – dat hadden ze in korea ook overigens, en moet je een boarding ruimte in. Zo’n chinees treinstation is daarom ook echt idioot groot in vergelijking met ns-opstaphokjes. En alhoewel Suzhou maar 25 minuten ver is, dus zo’n 70 km met de bullet train, was ik door al dat wachten pas half 2 in Suzhou. Daar kon ik geen fietsverhuur vinden dus besloot maar te lopen naar de landmarks, 3 heb ik er in totaal kunnen doen, de north temple pagoda, de humble ambassador garden en de lion grove guarden, en toen ik bij nummer 4 aankwam sloot deze net, Suzhou is misschien ook net wat te groot om in een dagje te doen, maargoed. Mn poten deden na al dat geloop inmiddels zo’n pijn dat ik echt geen zin meer had terug te lopen en waar ik eerst alle taxi’s fietstaxi’s en e-taxi’s had afgeslagen heb ik nu maar een chinees voor me laten fietsen na afdingen. Zie voor de terugreis hetzelfde verhaal als de heenreis, iets met lange rij enzo.
Zo, asia part 3 is eindelijk echt helemaal los, heb nog wel veel meer meegemaakt aan indrukken, impressies, herkenningen maar dat past gewoon echt niet meer, zit nu al op twee pagina’s. Dus ik ga nu maar weer hostel-shintao-biertjes drinken met wat mensen. Morgen ga ik eerst een poging doen hele speciale alleen in shanghai te krijgen armbandjes te scoren voor wat hardstylevriendinnen van me, ga de instructie die ik gekregen heb maar eens doornemen strax, en dan nog een klein daytripje naar een dorpje wat wel per metro vanuit hier te bereiken is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
